21.12.1981 Çanakkale İli, Merkez İlçesi Barbaros Mahallesinde doğdu. 1988-1989 eğitim öğretim yılında Vali Fahrettin Akkutlu İlkokulunda okul hayatına başladı. 1991-1993 eğitim öğretim döneminde mezun olarak, öğretmeni Azime UYANIK´ın büyük desteğiyle girdiği Anadolu Lisesi sınavını kazandı. Orta okul ve liseyi burada okuyarak 2000 yılında Çanakkale Milli Piyango Anadolu Lisesinden mezun oldu ve Celal Bayar Üniveristesi Eğitim Fakültesi Sınıf Öğretmenliği Bölümünü kazandı. Üniversiteden 2004 yılında mezun oldu ve 2006 yılında Van-Erciş-İşbaşı Köyü İlköğretim Okuluna Sınıf Öğretmeni olarak atandı. 23.10.2011 tarihinde meydana gelen Van-Erciş depreminde hayatını kaybetti.Vahit TUNA hayatı boyunca çocukları çok sevdi. İyi bir çocuk yetiştirmek için önce kendini yetiştirdi. Teknolojiye çok düşkündü. Bilgisayar onun dünyasıydı. Bilgisayar ve her türlü bilgisayar parçası onun ilgi alanıydı. Hayattaki tek gayesi iyi insan olmaktı. Çevresindeki insanları kırmamak için çabalardı.

Vahit TUNA ´nın Ağabeyi Ferit´in yazısı

Kardeşim 21.12.1981 tarihinde Çanakkale Barbaros mahallesi gültekin sokak no:3 daire 1 de doğdu. Babamızın adı Recep, annemizin adı Nebiye, ben abisi Ferit ve kızkardeşi Seval. Küçükken sapsarı saçları vardı, gerçi hepimizin saçları sarıydı ama onun gözleri masmaviydi, aynı annemin gözleri gibi. Hep Halim dedeme benzetirlerdi, yani babamın babasına. Tıpkı dedemgibi zayıf, uzun, ağır başlı ve kimseyi üzmeyen bir insandı Çocukluğumuzda beni çok sevdiğini fark etmezdim, onunla arkadaş gibiydik. Ne de olsa aramızda 3 yaş fark vardı. O hep beni kendine örnek aldığını söyler, hep seninle ortak bir iş yapmak istiyorum derdi.Her zaman olduğu gibi varlığında değilde yokluğunda anlaşılıyor insanın kıymeti. Şimdi pişman oluyorum kardeşimle daha fazla vakit geçirmediğim için.

İlkokulu Vali Fahrettin Akkutlu İlkokulunda okudu. Anadolu Lisesini kazandı ve ortaokul, liseyi burada okudu. Manisa Celal Bayar Üniveristesi Demirci Eğitim Fakültesi´nde Sınıf Öğretmenliği bölümünü okudu. 2006 yılında Van Erciş İşbaşı Köyü´nde göreve başladı. Geçen sene Kadir Rezzan Has ilköğretim okuluna tayini çıktı.

Bilgisayarlar ile ilgilenmeyi, müzik dinlemeyi çok severdi. Elektronik ve elektrikli aletlere ilgisi vardı, karıştırmayı çok severdi. 12-13 yaşlarındaydı sanırım; İstanbul´daki rahmetli teyzem komşusu oğluna yeni bilgisayar aldığı zaman kardeşimden bahsetmiş. Çok meraklıdır, eski bilgisayarı ona gönderelim demiş. Bilgisayarı bize gönderidklerinde 3 kardeş hepimiz çok sevinmiştik. Hiçbir zaman malını kıskanmazdı, ona gönderilmiş olmasına rağmen benim demezdi. Bilgisayar hepimizin olmasına rağmen aramızda bir tek o bilgisayar parçalarını sökmüş, takmış, nasıl çalıştığını merak etmiştir. Eski bilgisayar dergilerini toplar, arkadaşlarının bilgisayarlarından çıkan eski bilgisayar parçalarını eve getirir, söker, takardı. En sonunda da bilgisayar kurdu oldu çıktı. Arkadaşarını hepsinin bilgisayarlarında emeği vardır. İnsanlar bilgisayar alacağı zaman da hep ona danışırlardı. Annem hep kızardı bilgisayar görünce kendini unutuyorsun diye. Ama o kimseyi kırmadan herkesin derdine koşardı. Üniversitede internet kafede çalışmıştı. Üniversitede okurken eve para gönderirdi. Babamı ve annemi çok severdi. Bizimkilerin hastalıklarına kafayı çok takardı.

Laf olsun diye söylemiyorum gerçekten çok iyi biriydi. Kimseyi kırmazdı. Zaten depremden sonra telefonum hiç susmadı. Arkadaşları, akrabalar, biz deli gibi hastanelerde aradık. Hastane görevlileri deli olmuş, yüzlerce kez Vahit sorulmuş. Ölüm haberi geldikten sonra yüzlerce insan telefonda ağladı ve daha niceleri aramaya dayanamadıklarını söylediler aradan günler geçtikten sonra. Seveni olduğunu biliyordum ama bu kadar çok olduğunu ve bu kadar çok sevdiklerini hiç tahmin etmezdim. Cenaze günü her yer insan kalabalığı oldu. Dayım hayatında ilk defa köy camisinin yetmediğini ve dışarıda insanların namaz kıldığını gördüğünü söylüyor. Cenaze namazını mezarlık yeterli olmaz diye yolda kıldırdılar.